BAS-rijders zijn zich van geen uitvallen bewust

Het is deze Dakar nogal een zootje wat betreft de meldingen door de organisatie van vermeende uitvallers en gewonden. Aan het begin van de donderdagavond verschenen op de lijst van uitvallers ineens de namen van Caspar van Heertum en Caspar Schellekens. Beide Caspars waren zich van niks bewust en stonden een paar uur later gewoon aan de finish in Antofagasta.

Extra verwarrend was dat het trackingsysteem blijkbaar ook niet goed werkte, want de beide Caspars bleven achter in de doorkomsten, terwijl Bastiaan Nijen Twilhaar wel op de lijst verscheen. Na ruim een uur werden de namen ineens weer van de uitvallerslijst geschrapt en doken Van Heertum en Schellekens ook weer op in de tracking. Wat er nou was gebeurd, begreep niemand. Alle vijf de BAS Dakar-rijders volbrachten de 458 kilometer lange proef zonder gekke dingen.

 

Caspar Schellekens

“We hebben gewoon ons ding gedaan. Het thuisfront was bezorgd, maar wij wisten nergens van. Het was wel een zware proef. Echt knauwen. Ik had vanmorgen de grootst mogelijke moeite. Met alles. Het leek wel of ik een slaappil had genomen. Het ging voor geen meter. Ik moest hardop aan mezelf vertellen hoe ik een bocht door moest. Dat was zo vervelend, dat ik eerst maar even wat gelletjes heb genomen en wat heb gegeten. Toen ging ineens het lichtje weer aan. Geen idee waar dat nou vandaan kwam, dis sufheid. Misschien beginnen de vermoeidheid en de lange dagen toch parten te spelen.”

 

Caspar van Heertum

“We zijn vrijwel de hele tijd met z’n drieën bij elkaar gebleven, Cas, Bas en ik. En er is niets gebeurd. Het had gekund, want het was een bijtertje, deze etappe. Vooral na de tankstop was het heftig: stenen, gaten, feshfesh, maar wel allemaal snel terrein. We hebben ons verstand gebruikt en hebben het gas half dicht gedraaid. We willen de finish halen, we hoeven niet te winnen. Morgen nog een dag en dan de rustdag. Ik ben er aan toe. Maar eerst naar Iquique. Daar ben ik al zo vaak geweest; nu wil ik er ook eens op de motor heen.”

 

Bastiaan Nijen Twilhaar

“De laatste dagen zijn de tracking en de gps nogal van slag, geloof ik. Mijn gps deed het vandaag gelukkig weer goed. Het was een zware etappe: feshfesh, stenen, dikke keien waar je gemeen op kon vallen. Ik moest ver achter Cas en Cas starten, maar ik kon er goed naar toe rijden, ondanks dat ik langs een paar quads moest. We hebben goed gereden met z’n drieën, maar ik ben nu wel helemaal kapot. Het zijn lange dagen en gemakkelijke ritten hebben er nog niet tussen gezeten. Ik krijg steeds meer last van mijn nek. Ik moet nu echt tijd maken om langs de fysiotherapeut te gaan. Aan de rustdag ben ik wel toe.”

 

Sjors van Heertum

“Een proef van 458 kilometer met een gemiddelde snelheid van 50 in het uur: het was weer een lange dag. Een gemene dag ook. Het rijden ging best goed, maar ik merk dat ik moe begin te worden. Ik kom iedere dag tijd te kort. Als je om tien uur in je mandje wilt liggen, moet je goed doorwerken: eten, douchen, spullen in orde maken, roadbook doen. Gelukkig zijn er dit jaar niet zoveel correcties op de notes, want dat kost veel tijd.”

 

Jan van Gerven

“Het was een listige proef. 458 kilometer stenen. Bahbah. Ik had gisteren mijn voorwiel al vierkant gereden, dus ik had me voorgenomen om rustig te rijden. Ik heb de hele dag alleen gereden, dus blijkbaar is dit de plaats waar ik hoor te rijden. Het was soms wel lastig om goed geconcentreerd te blijven. Ik ben de hele rally nog niet gevallen en dat wil ik graag zo houden. Maar ik was blij toen ik bij de finish was. Alles doet zeer nu.”