Met z’n zessen over de finish
Een 100 procent score, terwijl van het totale aantal motorrijders 61 procent is gefinisht. BAS Dakar heeft het weer geflikt. Met z’n zessen reden ze over de finish van de laatste etappe en met z’n zessen stonden ze op het podium in Rosario: Caspar en Sjors van Heertum, Jan van Gerven, Marco van Geel, Hans-Jos Liefhebber en de Zuid-Afrikaan Kobus Potgieter. “En die andere zes, die je nooit ziet of hoort, maar waaraan wij alles te danken hebben,” prees Caspar van Heertum de serviceploeg.
Een maand of drie geleden lag Van Heertum nog met vier gebroken ruggenwervels in een Belgisch ziekenhuis. Hij hoorde Jan van Gerven tegen Marco van Geel zeggen: “Die gaat niet mee naar de Dakar.” Van Heertum kon het niet laten om aan de finish van de Dakar in Rosario zijn twee teamgenoten even fijntjes te herinneren aan die uitspraak.
“Het ging niet vanzelf,” geeft Van Heertum toe. “Op dag 2 ben ik hard gecrasht; ik ben nog nooit zo hard van de motor gevallen. Dankzij een goede conditie en door mijn verstand te gebruiken, ben ik er doorheen gekomen, maar ik heb vaak gedacht: ‘poeh poeh’. Het weer, de lange dagen, de zware laatste week hebben er fors ingehakt, maar de voldoening van hier staan is des te groot.”
Ook Marco van Geel had momenten waarop hij bang was dat finishen hem niet gegeven was. “Ik ben super trots dat we hier met z’n allen staan. Ik heb het gruwelijk voor de kiezen gehad, maar het was weer een geweldige ervaring. Ik had het niet willen missen.”
Van Heertum en Van Geel kwamen enigszins gehavend aan de finish. De totale schade bij Jan van Gerven was een blaar op zijn pink. “Ik heb een heerlijke Dakar gehad,” blikte Van Gerven terug. “Natuurlijk wel afgezien. Het zou niet goed zijn als dat niet zo zou zijn. Ik ben loodgieter van beroep en ik weet dat deze medaille maar een stukje messing is, maar het is een heel dure, betaald met bloed, zweet en tranen. Zelfs de slotetappe was nog lastig. Een kraters in het pad! In de eerste 5 kilometer heb ik alweer zo veel ellende gezien. Het was ook vragen om problemen om in omgekeerde volgorde te starten, met degenen die het meest te lijden hebben gehad en op hun tandvlees rijden als eersten. Ik kon er redelijk vlot voorbij en halverwege zag ik de rest van de mannen. We zijn als groep over de finish gekomen. Echt mooi.”
Sjors van Heertum stond zelfs bij het podium nog af te zien. “Het is verrekte heet hier. Ik sta te koken in mijn laarzen. Het was inderdaad nog een lastige laatste proef, maar met z’n allen over de streep: daar doen we het voor. Ik hoor ze nu stuk voor stuk ‘nooit meer’ roepen, maar dat hoor je mij niet zeggen. Als ze er de volgende keer een mooier parkoers van maken, met meer duinen, dan wil ik het best nog een keer doen!”